img

SPZOZ Sobienie-Jeziory

Atopowe zapalenie skóry

Dodany: 15 maj 2017

Atopowe zapalenie skóry (AZS, dawniej: alergiczne zapalenie skóry, wyprysk alergiczny, świerzbiączka, egzema) to przewlekła, przebiegająca z nawrotami, zapalna choroba skóry. Stan zapalny obejmuje zarówno naskórek, jak i znajdującą się pod nim skórę właściwą. Cechą charakterystyczną atopowego zapalenia skóry jest silny, uporczywy świąd, suchość skóry oraz typowa lokalizacja zmian wypryskowych.

AZS jest najczęstszą chorobą alergiczną skóry, dotyczy 15–20% dzieci i 1–3% dorosłych.

Przyczyny

Przyczyny AZS nie są wyjaśnione. Uważa się, że rozwój atopowego zapalenia skóry jest wynikiem oddziaływania następujących czynników: genów odpowiedzialnych za wrodzoną podatność na AZS, czynników infekcyjnych, zaburzeń funkcjonowania bariery skórnej, odpowiedzi układu odpornościowego. Prawdopodobnie to czynniki genetyczne odgrywają kluczową rolę w rozwoju AZS. Przemawia za tym rodzinne występowanie choroby, a także większe ryzyko zachorowania u dzieci rodziców cierpiących na inne choroby atopowe, takie jak astma alergiczna czy alergiczny nieżyt nosa. Osoby chore na AZS znacznie częściej niż zdrowe cierpią na alergie pokarmowe (np. uczulenie na białko mleka krowiego lub jaja kurzego), astmę, alergiczny nieżyt nosa i alergiczne zapalenie spojówek (związane z uczuleniem na pyłki roślin, roztocza kurzu domowego, pleśnie, naskórek zwierząt). U większości chorych na AZS stwierdza się zwiększoną liczbę komórek odpowiedzialnych za reakcje alergiczne, eozynofili oraz zwiększone stężenie swoistych przeciwciał IgE przeciwko alergenom pokarmowym i wziewnym. U 50% dzieci, które zachorowały na AZS w pierwszych dwóch latach życia, w późniejszym okresie życia rozwija się astma alergiczna.

U chorych na AZS stwierdza się także zaburzenia budowy i funkcji bariery skórnej. W zdrowej skórze zrogowaciałe komórki zewnętrznej warstwy naskórka ulegają złuszczeniu, a w dolnych warstwach przylegają do siebie i razem z substancją bogatą w cholesterol ceramidy i kwasy tłuszczowe tworzą barierę ochronną niżej położonych warstw skóry. Bariera ta zapobiega utracie wody i blokuje przenikanie różnych szkodliwych substancji do głębszych warstw skóry. W skórze chorych na AZS stężenie ceramidów jest zmniejszone, co powoduje nadmierną utratę wody i jest przyczyną suchości skóry. Ponadto komórki naskórka produkują w nadmiarze związki wywołujące jego stan zapalny oraz uszkodzenie. W naskórku osób chorych na AZS zaburzone jest także wytwarzanie naturalnych substancji przeciwbakteryjnych, co przyczynia się do większej podatności na zakażenie skóry, np. gronkowcem złocistym. Substancje toksyczne produkowane przez gronkowca mogą wywoływać zaostrzenie choroby lub podtrzymywać przewlekły stan zapalny.

Źródło: www.mp.pl
Tag : Good,Nice,Post